۲۰
خرداد
اگر در ماه مبارک رمضان شیاطین در غل و زنجیرند، پس چرا مرتکب گناه میشویم؟
رمضان ماه میهمانی خداست. صاحب این ماه هدیه می دهد به میهمانان خو به اندازه توقعشان و باید گفت گرانبهاترین هدیهای غیر از ماه رمضان با ویژگی های منحصر به فرد آن، در هیچ زمان دیگری قابل دسترس نیست، هدیهاست با نام «خودشناسی».
اگر رمضان و ویژگی ها و برکاتش نباشد، هیچ گاه نمی توانیم بدانیم کیستیم و در کجای این دنیا ایستاده ایم.
توضیح اینکه در احادث آمدهاست یکی از ویژگی رمضان المبارک در زنجیر بودن شیاطین است؛ یعنی بزرگان شیاطین دست بسته هستند و ناتوان از به کار بردن حیله های مختلف برای انحراف انسانها.
حال این مسئله پیش میآید که وقتی به خود و احوالمان در این ماه عزیز نگاه می کنیم متاسفانه در مییابیم گناهانمان تفاوت چندانی با گذشته نداشتهاست و اگر هم مقداری از آن کاستهایم بیشتر به سبب ناتوانی روزهداری است نه عدم تمایل به گناه.
بنابراین به این نتیجه میرسیم که تمام آن چه پیش از این می کردهایم ناشی از سرکشی نفس ما بوده نه از شیطان که شیطان در بند است و ما هنوز گناهکار.
