منافقان را از روی قرآن بشناسید!
جمعه, ۱۹ آذر ۱۳۹۵، ۰۱:۵۸ ب.ظ
سوره: بقره
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
ذَٰلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ ۛ فِیهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ [٢:٢]
آن کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد؛ و
مایه هدایت پرهیزکاران است.
﴿٢﴾ |
|
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ
الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ [٢:٣]
(پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب [=آنچه از حس
پوشیده و پنهان است] ایمان میآورند؛ و نماز را برپا میدارند؛ و از تمام نعمتها و
مواهبی که به آنان روزی دادهایم، انفاق میکنند.
﴿٣﴾ |
|
وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا
أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ [٢:٤]
و آنان که به آنچه بر تو نازل شده، و آنچه پیش از
تو (بر پیامبران پیشین) نازل گردیده، ایمان میآورند؛ و به رستاخیز یقین دارند.
﴿٤﴾ |
|
أُولَٰئِکَ عَلَىٰ هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِکَ
هُمُ الْمُفْلِحُونَ [٢:٥]
آنان بر طریق هدایت پروردگارشانند؛ و آنان
رستگارانند.
﴿٥﴾ |
|
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ
أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ [٢:٦]
کسانی که کافر شدند، برای آنان تفاوت نمیکند که
آنان را (از عذاب الهی) بترسانی یا نترسانی؛ ایمان نخواهند آورد.
﴿٦﴾ |
|
خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ
سَمْعِهِمْ ۖ
وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ [٢:٧]
خدا بر دلها و گوشهای آنان مهر نهاده؛ و بر
چشمهایشان پردهای افکنده شده؛ و عذاب بزرگی در انتظار آنهاست.
﴿٧﴾ |
|
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ
وَبِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِینَ [٢:٨]
گروهی از مردم کسانی هستند که میگویند: «به خدا
و روز رستاخیز ایمان آوردهایم.» در حالی که ایمان ندارند.
﴿٨﴾ |
|
یُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا
یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا یَشْعُرُونَ [٢:٩]
میخواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند؛ در حالی که
جز خودشان را فریب نمیدهند؛ (اما) نمیفهمند.
﴿٩﴾ |
|
فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ
عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُوا یَکْذِبُونَ [٢:١٠]
در دلهای آنان یک نوع بیماری است؛ خداوند بر
بیماری آنان افزوده؛ و به خاطر دروغهایی که میگفتند، عذاب دردناکی در انتظار
آنهاست.
﴿١٠﴾ |
|
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ
قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ [٢:١١]
و هنگامی که به آنان گفته شود: «در زمین فساد
نکنید» میگویند: «ما فقط اصلاحکنندهایم»!
﴿١١﴾ |
|
أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰکِن لَّا
یَشْعُرُونَ [٢:١٢]
آگاه باشید! اینها همان مفسدانند؛ ولی نمیفهمند.
﴿١٢﴾ |
|
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَمَا آمَنَ النَّاسُ
قَالُوا أَنُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰکِن
لَّا یَعْلَمُونَ [٢:١٣]
و هنگامی که به آنان گفته شود: «همانند (سایر)
مردم ایمان بیاورید!» میگویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» بدانید اینها
همان ابلهانند ولی نمیدانند!
﴿١٣﴾ |
|
وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا
وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَیَاطِینِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نَحْنُ
مُسْتَهْزِئُونَ [٢:١٤]
و هنگامی که افراد باایمان را ملاقات میکنند، و
میگویند: «ما ایمان آوردهایم!» (ولی) هنگامی که با شیطانهای خود خلوت میکنند،
میگویند: «ما با شمائیم! ما فقط (آنها را) مسخره میکنیم!»
﴿١٤﴾ |
|
اللَّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی
طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ [٢:١٥]
خداوند آنان را استهزا میکند؛ و آنها را در
طغیانشان نگه میدارد، تا سرگردان شوند.
﴿١٥﴾ |
|
أُولَٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ
بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ [٢:١٦]
آنان کسانی هستند که «هدایت» را به «گمراهی»
فروختهاند؛ و (این) تجارت آنها سودی نداده؛ و هدایت نیافتهاند.
﴿١٦﴾ |
|
مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا
أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ
لَّا یُبْصِرُونَ [٢:١٧]
آنان [= منافقان] همانند کسی هستند که آتشی
افروخته (تا در بیابان تاریک، راه خود را پیدا کند)، ولی هنگامی که آتش اطراف او را
روشن ساخت، خداوند (طوفانی میفرستد و) آن را خاموش میکند؛ و در تاریکیهای
وحشتناکی که چشم کار نمیکند، آنها را رها میسازد.
﴿١٧﴾ |
|
صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَرْجِعُونَ [٢:١٨]
آنها کران، گنگها و کورانند؛ لذا (از راه خطا)
بازنمیگردند!
﴿١٨﴾ |
|
أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ
وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ
حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِیطٌ بِالْکَافِرِینَ
[٢:١٩]
[٢:١٩]
یا همچون بارانی از آسمان، که در شب تاریک همراه
با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذران) ببارد. آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در
گوشهای خود میگذارند؛ تا صدای صاعقه را نشنوند. و خداوند به کافران احاطه دارد (و
در قبضه قدرت او هستند).
﴿١٩﴾ |
|
یَکَادُ الْبَرْقُ یَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ کُلَّمَا
أَضَاءَ لَهُم مَّشَوْا فِیهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ
اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
[٢:٢٠]
(روشنائی خیره کننده) برق، نزدیک است چشمانشان را
برباید. هر زمان که (برق جستن میکند، و صفحه بیابان را) برای آنها روشن میسازد،
(چند گامی) در پرتو آن راه میروند؛ و چون خاموش میشود، توقف میکنند. و اگر خدا
بخواهد، گوش و چشم آنها را از بین میبرد؛ چرا که خداوند بر هر چیز تواناست.
﴿٢٠﴾ |
|
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی
خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ [٢:٢١]
ای مردم! پروردگار خود را پرستش کنید؛ آن کس که
شما، و کسانی را که پیش از شما بودند آفرید، تا پرهیزکار شوید.
﴿٢١﴾ |
|
الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ
بِنَاءً وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ
رِزْقًا لَّکُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَندَادًا وَأَنتُمْ
تَعْلَمُونَ [٢:٢٢]
آن کس که زمین را بستر شما، و آسمان [= جو زمین]
را همچون سقفی بالای سر شما قرار داد؛ و از آسمان آبی فرو فرستاد؛ و به وسیله آن،
میوهها را پرورش داد؛ تا روزی شما باشد. بنابر این، برای خدا همتایانی قرار ندهید،
در حالی که میدانید (هیچ یک از آنها، نه شما را آفریدهاند، و نه شما را روزی
میدهند).
﴿٢٢﴾ |