بسم الله الرحمن الرحیم
بر طبق مستندات تاریخی شهادت امام حسن عسگری روز جمعه هشتم ماه ربیع
الاول سال ۲۶۰هجری بودهاست .در کیفیت شهادت آن امام بزرگوار آمده است :
فرزند عبیدالله بن خاقان گوید: «روزی برای پدرم ( که وزیر معتمد عباسی بود )
خبر آوردند که ابن الرضا – یعنی حضرت امام حسن عسکری – رنجور شده، پدرم به
سرعت تمام نزد خلیفه رفت و خبر را به خلیفه داد. خلیفه پنج نفر از معتمدان
و مخصوصان خود را با او همراه کرد . یکی از ایشان نحریر خادم بود که از
محرمان خاص خلیفه بود ، امر کرد ایشان را که پیوسته ملازم خانه آن حضرت
باشند، و بر احوال آن حضرت مطلع گردند . و طبیبی را مقرر کرد که هر بامداد و
پسین نزد آن حضرت برود ، و از احوال او آگاه شود . بعد از دو روز برای
پدرم خبر آوردند که مرض آن حضرت سخت شده است ، و ضعف بر او مستولی گردیده .
پس بامداد سوار شد ، نزد آن حضرت رفت و اطبا را – که عموما اطبای مسیحی و
یهودی در آن زمان بودند – امر کرد که از خدمت آن حضرت دور نشوند و قاضی
القضات ( داور داوران ) را طلبید و گفت ده نفر از علمای مشهور را حاضر
گردان که پیوسته نزد آن حضرت باشند...» (1)
تمام ظاهرسازیها و اقدامات اینچنینی به این دلیل بود که شهادت امام را
مرگ طبیعی جلوه دهند و دستگاه خلافت را در مقابل شیعیان قرار ندهند.
