در ماه مبارک رمضان شیاطین در غل و زنجیرند، پس چرا مرتکب گناه میشویم؟
پنجشنبه, ۲۰ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۰۷ ب.ظ
اگر در ماه مبارک رمضان شیاطین در غل و زنجیرند، پس چرا مرتکب گناه میشویم؟
رمضان ماه میهمانی خداست. صاحب این ماه هدیه می دهد به میهمانان خو به اندازه توقعشان و باید گفت گرانبهاترین هدیهای غیر از ماه رمضان با ویژگی های منحصر به فرد آن، در هیچ زمان دیگری قابل دسترس نیست، هدیهاست با نام «خودشناسی».
اگر رمضان و ویژگی ها و برکاتش نباشد، هیچ گاه نمی توانیم بدانیم کیستیم و در کجای این دنیا ایستاده ایم.
توضیح اینکه در احادث آمدهاست یکی از ویژگی رمضان المبارک در زنجیر بودن شیاطین است؛ یعنی بزرگان شیاطین دست بسته هستند و ناتوان از به کار بردن حیله های مختلف برای انحراف انسانها.
حال این مسئله پیش میآید که وقتی به خود و احوالمان در این ماه عزیز نگاه می کنیم متاسفانه در مییابیم گناهانمان تفاوت چندانی با گذشته نداشتهاست و اگر هم مقداری از آن کاستهایم بیشتر به سبب ناتوانی روزهداری است نه عدم تمایل به گناه.
بنابراین به این نتیجه میرسیم که تمام آن چه پیش از این می کردهایم ناشی از سرکشی نفس ما بوده نه از شیطان که شیطان در بند است و ما هنوز گناهکار.
پس شیطان در مواجهه با ما زحمتی ندارد د زیرا وقتی میبیند چشم بسته مسیر گناه را بدون کوچکترین اشتباهی میدویم و او کناری مینشیند تشویقمان میکند.
این ها همه را رمضان، ماه مهمانی خدا، ماه بسته بودن دستان شیطان به ما میآموزد و به ما نشان میدهد که این نفس ماست که مشکل دارد و میرود به سمت گناه و لذت بردن از آن.
پس چرا برای راحتی خود، شیطان را مقصر گناهان خود می دانیم؟!!!
مقصر اصلی خود ما و نفس ماست.
روزهای آسمانی رمضان آغاز شدهاست و اسباب خودشناسی هرکدام از ما فراهم گشته تا بدانیم چه میزان در بند نفس هستیم و چه میزان بنده شیطان.
امید است رمضان امسال توفیر داشتهباشد برای همه ما با سالهای گذشته تفاوتی به وسعت به زمین تا آسمان هدیهاش توشهای باشد با نام خودشناسی و مبارزه با نفس
اناشاءالله
اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِی فِیهِ صِیَامَ الصَّائِمِینَ وَ قِیَامِی فِیهِ قِیَامَ الْقَائِمِینَ وَ نَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِینَ وَ هَبْ لِی جُرْمِی فِیهِ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ وَ اعْفُ عَنِّی یَا عَافِیا عَنِ الْمُجْرِمِینَ
خدایا! در این روز روزه‌ام را چون روزه‌داران حقیقی و عبادتم را چون عبادت پرستندگان واقعی قرار ده. در این روز از خواب غفلت بیدارم کن و گناهانم را ببخش ای پروردگار جهانیان و از من در گذر ای آن که آمرزنده گنهکارانی!
أنّ رجلاً کان فی بنی اسرائیل عبدالله تبارک و تعالی أربعین سنةٍ فلم یُقبل منه فقال لنفسی ما أتیتُ ألاّ منک و لا أکدبتُ إلاّ لک فأوحی اللهُ تبارک و تعالی ذمّک نفسک أفضل مِن عبادة أربعین سنةٍ.(1)
مردی در میان بنی اسرائیل چهل سال خدا را عبادت کرد ولی از او پذیرفته نشد.
او به نفس خود خطاب کرد و گفت: این توئی که موجب انحطاط أعمال من شدی،از سوی خداوند بدو خطاب شد که این مذمت از چهل سال عبادت تو برتر است.
لحن تلخ نوشتار را عذرخواهم که گاهی تلخی زبان باعث بیداری است....
1-سفینة البحار، ج 2، 253.
جـنـبـش مصـــــــاف : masaf.ir
