ما بر سر آن عهد که بستیم، نشستیم!
بسم الله الرحمن الرحیم
بر خلاف تصور ما، غدیر نقطه آغاز ولایت مولایمان نیست
سخن گفتن از علی ابن ابیطالب مردی که ولادتش به سینه چاکی کعبه و نامش
مشتق از نام خداوند جهانیان است و رشد و کمالش در گرمای آغوش اول مرد
عالمیان است، کاری عبس است علی کجا و ادراک خاکیان کجا؟
آمدن و رفتن مولایمان چنان رمز آلود است که افلاکیان را به حیرت وا می دارد چه رسد به ما
انسانها همان بس که انگشت حیرت به دهان گیرند و در مقابل قدرت و علمش به نقصان خویش اعتراف کنند.
شخصیتی که دشمن تمام همتش را صرف کرد تا فضایل نورانی اش را با حجابی از
تاریکی و جهل بپوشاند، اما این تلاش ها محال افتاد و امروز سینه چاکان
عشقش، عرش را به لزه در خواهند آورد.
تحقیق و تعمق در مورد مولا، همیشه باعث افتخار شیعیان بوده است. بشارتهای
تولد حضرت در کعبه در کتب گذشتگان فراوان بودهاست اما قرآن و روایات اهل
نور ماجرای امیرالمومنان را شگفتآورتر مینماید. در این خصوص بشارت، از
تولد گذشته و اخبار متعددی ثابت می کند که نبوت پیامبر و ولایت حضرت علی به
عنوان آزمون الهی بر تمام پیامبران عرضه و آن پیامبران نبوت و ولایت آن دو
را پذیرفتند لذا نه تنها خبر از تولد ایشان داشتند که اقرار به ولایت حضرت
علی وجوب پیامبریشان بوده است. برای اثبات مدعای خویش به آیات و روایات
زیر توجه فرمایید:
بر خلاف تصور ما، غدیر نقطه آغاز ولایت مولایمان نیست. حاکم نیشابوری که از
استوانههای بی نظیر حدیث اهل تسنن است در کتاب «معرفه علوم الحدیث»
روایتی را آورده که بسیار قابل تامل است:
فرشته ای در معراج پیامبر عرض می کند: از پیامبران پیشین بپرس که بر چه اساس و به چه چیزی مبعوث شدند؟
آنان در جواب عرضه میدارند: براساس ولایت شما و ولایت علی بن ابی طالب.
این روایت را « ابن عساکر» در « تاریخ دمشق» و «جوینی» در «فرائد السمطین» نیز ذکر کردهاند.
حال از امام صادق روایتی از ماجرای ولایت عل (ع) را یادآور میشویم.
«وقتی خدا اراده کرد انسان را بیافریند، آنها را خلق کرد و در محضر خود
پراکندهساخت. آنگاه فرمود پروردگار شما کیست؟ اولین کسی که زبان به سخن
گشود رسول خد و حضرت علی و ائمه بودند و پاسخ دادند «تو پروردگار مایی» پس
علم و دین را به آنها عطا کرد و سپس به ملائکه فرمود: «اینان حاملان دین و
علم من و افراد امین در میان خلقم میباشند و هم ایشان هستند که مسئول
خواند بود(1)
آنگاه به فرزندان آدم فرمود: برای ربوبیت خدا و اطاعت و ولایت اینها اقرار کنید. پس آنها پاسخ دادند :بله اقرار کردیم(2)
امام صادق در تفسیر این آیه، می فرماید:« آنچه را خداوند از انسانها خواست
تا به آن پاسخ گویند به ربوبیت او و نبوت پیامبر و ولایت امیرالمومنین
مربوط میشود اما تنها سوال و عهد اول که درباره پروردگاری خدا بود در
قرآن آمده است که فرمود: "الست بربکم؟ قالو بلی " پس پیمانی که از همه
گرفته شد نبوت پیامبر و امامت امیرالمومنان بوده است.»(3)
امام باقر در تفسیر آیه 101 سوره اعراف که میفرماید«ایمان نمیآورند به
چیزی که از قبل آن را تکذیب کردند» فرموند: خداوند مردم را در عالم میثاق
آفرید و محمد(ص) را به سوی آن ها فرستاد و برخی از آنها به او ایمان آورند
و عدهای تکذیب کردند آنگاه آن ها را در دنیا آفرید سپس کسانی که در عالم
میثاق به او ایمان آورده بودند به او ایمان آوردند و کسانی که او را انکار
کرده بودند انکار نمودند(4)
و باز می بینیم در تفسیر آیه 2 سوره تغابن که میفرماید:«عدهای از شما
کافر و عدهای مومنید» حسین ابن نعیم از امام صادق پرسیدند و ایشان فرمودند
روزی که خداوند از انسانها پیمان گرفت در حالی که به اندازه ذرهای در
پشت آدم قرار داشتند ایمان و کفر آنها به ولایت ما شناخته شد.(5)
بنابراین آنچه از روایات برمیخیزد شروع جریان زندگی با ولایت پیامبر و
امیرالمومنان کلید زده شد و شیعیان و محبان مولا به خود بالیده و منت خدای
را تاج افتخار برسر کنند که شیعه علی(ع) به دنیا آمده اند شاید که اقراری
جانانه در عالم الست از سوی ما به ولایتش رخ داده که امروز اینگونه وجودمان
به نورش منور گردیده است.
فهرست منابع
1- توحید شیخ صدوق، ص 32/ بحار الانوار ج3، ص 234
2- سوره اعراف آیه 172
3- تفسیر قمی، جلد1، صفحه 247
4- تفسیر عیاشی، جلد2، صفحه 126/ بحارالانوار، جلد 5، صفحه 259
5- تفسیر قمی، جلد 2، صفحه 371/ بحارالانوار، جلد 5، صفحه 234
جنبش مــصــاف MASAF.IR
هرگونه کپیبرداری بدون ذکر منبع اشکال شرعی دارد.
ما هم همینطور!