آمریکا؛مســتعمره اقتصادی - فرهنگی - سیاسی صهیونیسم است...

به نام خداوند جــان و خـــرد

کـــزین بـرتـر انـدیشــه بـر نگذرد

بررسی های دقیق آماری نشان می دهد صهیونیست ها و یهودی ها در مراکز مهم و راهبردی آمریکا سلطه دارند. برای مثال 70 درصد وکلای دادگستری، 60 درصد پزشکان، 77 درصد تجار و 38 درصد کارمندان در این کشور یهودی هستند. بنابراین درک می کنیم چرا آمریکا مستعمره صهیونیست هاست و حفظ موجودیت و امنیت اسرائیل جزو خطوط قرمز ایالات متحده است. صندوق بین المللی پول که ستون فقرات سازمان ملل است، سازمان تجارت جهانی، شعبه حقوق بشر سازمان ملل و بسیاری دیگر از مراکز و نهادهای به اصطلاح بین المللی، تحت تاثیر لابی های صهیونیست ها هستند.

قدرت لابی صهیونیستی

یهودیانی که تنها یک درصد از جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند آنچنان بر مناصب قدرت در آمریکا سیطره دارند که اجازه نمی دهند هیچ منتقد یا مخالف سیاست های رژیم صهیونیستی در آمریکا به مناصب اقتصادی و سیاسی دست پیدا کند. لابی صهیونیست ها در جامعه آمریکا به اندازه ای به قدرت رسیده که اثرگذاری شان در شرایط سیاسی این کشور به یک باور عمومی تبدیل شده است. این باور نه تنها در بدنه جامعه که در سطح مسئولان سیاسی این کشور نیز قابل مشاهده است.

لابی صهیونیستی این شعار را در بدنه مسئولان آمریکا به یک باور تبدیل کرده است که «هر کس دشمنی بیشتری با ایران داشته باشد، از حمایت تل آویو بیشتر بهره مند خواهد شد.» مخالفت با ایران بزرگ ترین تابلویی است که هر سیاستمدار آمریکایی باید آن را با خود یدک بکشد، در غیر این صورت نه تنها از سوی لابی صهیونیستی حمایت نمی شود، بلکه خواب حضور در مناصب سیاسی آمریکا را باید به گور ببرد. در حقیقت برای لابی صهیونیستی نه حزب جمهوریخواه دارای اهمیت است و نه حزب دموکرات، بالاتر از آن نه سیاه برایش اهمیت دارد و نه سفید؛ آن چیزی که برای تل آویو حائز اهمیت است، اندیشه اسلام ستیزی است.

از همین روست که وقتی ران پل مطرح می کند آمریکا باید به جای زبان تهدید از دیپلماسی در برابر ایران استفاده کند، توسط یهودیان آمریکا طرد می شود. این یک واقعیت است که پایتخت ایالات متحده آمریکا نه واشنگتن که تل آویو است. نبض سیاست های کشور بزرگی چون آمریکا نه در کاخ سفید که در سرزمین های اشغالی می زند و آمریکا و سیاستمدارانش قدرت خود را وامدار رژیم اشغالگر قدس می دانند. قدرت آیپک (کمیته امور عمومی اسرائیل و آمریکا) کار را به جایی رسانده که ایالات متحده به طور ناخواسته در استعمار لابی صهیونیست قرار گرفته است به گونه ای که مناسبات ایالات متحده آمریکا تحت تاثیر این رژیم اشغاگر قرار دارد.

در واقع از سال 1972 آمریکا تنها کشوری بوده که به طور انفرادی 42 قطعنامه محکومیت اسرائیل به دلیل نقض قوانین بین المللی و حقوق بشر را وتو کرده است. از سوی دیگر حمایت آمریکا از اسرائیل بدون در نظر گرفتن هزینه آن، مهر تائیدی است بر این اعتقاد فلسطینی ها که واشنگتن ناتوان از ایجاد تغییرات است. به طور خلاصه می توان گفت آمریکا به طور مداوم علیه منافع خود عمل می کند تا منافع دولت راستگرای صهیونیستی را تامین کند.

فشارها علیه ایران

جفری بلنکفورت، فعال رسانه ای در آمریکا، براین باور است که فشارهای اقتصادی آمریکا علیه ایران اگر برخلاف منافع ملی این کشور هم باشد باز هم با فشارهای لابی اسرائیل در کنگره پیش خواهد رفت. این لابی، واشنگتن را به عنوان مهم ترین مستعمره اشغالی خود در آورده که در آن نامزدهای ریاست جمهوری و کنگره برای این که کمک هایی برای مبارزه انتخاباتی خود به دست آورند و آرای یهودی را داشته باشند، باید عشق و ارادت خود را به اسرائیل نشان دهند. بلنکفورت می گوید: این قدرت یهودی در آمریکاست که این کشور را به سوی جنگ و تنش با ایران سوق می دهد.

علاوه بر آن کمیته یهودیان آمریکا به عنوان بازوی سیاست خارجی لابی اسرائیلی در واشنگتن با رهبران و مقام های نظامی اروپایی و دیگر نقاط جهان لابیگری می کند تا حین این که آمریکا تحریم هایی را علیه ایران وضع می کند، آنها هم مواضع سخت تری در برابر تهران اتخاذ کنند. وی می گوید: من فکر نمی کنم آمریکا و ناتو خواهان جنگ با ایران باشند، زیرا پیامدهای اقتصادی آن بسیار وحشتناک خواهد بود. همان طور که جیمی کارتر رئیس جمهور اسبق آمریکا گفته است: چنین جنگی بدتر از آنچه در عراق دیدیم، خواهد بود. در همان هنگام اسرائیل از طریق تسلط بر کنگره آمریکا به فشار برای تحریم ایران به عنوان یک راه حل جایگزین ادامه خواهد داد حتی اگر این فشارها سبب افزایش قیمت نفت و ضربه به اقتصاد آمریکا باشد. 

این مفسر رسانه ای در آمریکا درباره تهدید بستن تنگه هرمز از سوی ایران که بسیاری آن را نه یک پیام نظامی، بلکه یک پیام سیاسی می دانستند، می گوید: تهدید به بستن تنگه هرمز که بیشتر آن در آب های ایران قرار دارد پاسخی قابل درک نسبت به آخرین دور تحریم ها بود که جنگ اقتصادی تمام عیاری را علیه ایران اعلام کرد. آنچه هرگز رسانه های آمریکایی از رهبران سیاسی خود نپرسیدند این بود که «آمریکا چه حقی دارد تا دست به هر نوع جنگی علیه کشور دیگری مانند ایران بزند، کشوری که هرگز به کشور دیگری حمله نکرده و تهدید به حمله به هیچ طرف دیگری از جمله اسرائیل هم نکرده است.»

پاول رابرتز، معاون وزیر اسبق خزانه داری آمریکا، طی مقاله ای که هفته نامه «امریکن فری پرس» آن را منتشر کرده به بررسی وضع فلسطینیان در سرزمین های اشغالی پرداخته و می نویسد: آمریکا در حقیقت مستعمره اسرائیل است. لابی اسرائیل چنان قدرتی در آمریکا دارد که حتی جیمی کارتر که دوست خوب اسرائیل نیز محسوب می شود، به این دلیل که سیاست های رژیم صهیونیستی را آپارتاید و نسل کشی آرام فلسطینیان خوانده بود، مورد حمله شدید لابی های صهیونیستی قرار گرفت.

رابرتز ادامه می دهد: آن عده معدودی از جمعیت سرزمین های اشغالی که هنوز وجدان دارند، سعی می کنند علیه رژیم ضد بشری اسرائیل، اعتراض کنند. به طوری که جف هالپر و آنگلا گادفری گلداشتاین، سران کمیته اسرائیلیان مخالف تخریب خانه ها با ایجاد این گروه اقدام به اعتراض و مقاومت بدون خشونت علیه تخریب خانه های فلسطینیان ساکن در سرزمین های اشغالی به دست رژیم اسرائیل کردند.

قوانین بین الملل یک اشغالگر را که از نیروهای نظامی استفاده می کند، از ربودن زمین های اشغال شده، منع کرده است . با این حال و با حمایت چند دهه ای ایالات متحده رژیم صهیونیستی بارها قوانین بین الملل را نقض کرده و آمریکا با وتوی قطعنامه های سازمان ملل متحد از این رژیم حمایت کرده است.

یک روزنامه نگار باسابقه آمریکایی با بیان این مطلب که دولت آمریکا از قدرتش برای جلوگیری از پاسخگویی اسرائیل به قوانین بین المللی استفاده کرده است، می افزاید: در مارس 2003، راشل کوری شهروند آمریکایی، در مقابل یک بولدوزر اسرائیلی که ساخت شرکت کاترپیلار بود و برای تخریب خانه های فلسطینیان به سرزمین های اشغالی فرستاده شده بود، ایستاد. اما عمل شجاعانه این زن در اعتراض به تخریب خانه های فلسطینیان موجب آزردگی صهیونیست ها شد و راننده اسرائیلی بولدوزر وی را زیر گرفت و به قتل رساند.

اما هرگز اسرائیل به خاطر قتل یک شهروند آمریکایی، تحت هیچ پیگردی قرار نگرفت و به کسی پاسخگو نبود.پاول رابرتز، با اشاره به تبلیغات جانبدارانه رسانه های غربی می نویسد: ما همواره در رسانه های آمریکایی که تحت کنترل اسرائیل هستند می شنویم فلسطینیان تروریست هایی هستند که مواد منفجره را به خود می بندند تا اسرائیلی های بی گناه را بکشند. یا آن که با شلیک موشک به شهرهای اسرائیل، موجب ترس و وحشت مردم می شوند. این در حالی است که با یک نگاه به نقشه های سرزمین های اشغالی می توان دریافت چه کسی تروریست واقعی است.

پروپاگاندای صهیونیست ها

وی در ادامه گزارش خود با تاکید بر این که موفقیت پروپاگاندای صهیونیست در مواجهه با حقایق واضح موجب جهل و نادانی آمریکایی ها شده است، می نویسد: روزنامه صهیونیستی هاآرتص در گزارشی نوشت: «سابقه هر کسی که در دولت آمریکا منصوب می شود باید به طور کامل توسط جامعه یهودیان آمریکایی بررسی شود.» این روزنامه همچنین تاکید کرد هر مقامی رئیس جمهور این کشور برای انتصاب در دولت پیشنهاد می دهد باید مورد تائید لابی اسرائیل نیز باشد.

هاآرتص همچنین چارلز فریمن را که رئیس جمهور اوباما قصد داشت او را به عنوان رئیس شورای اطلاعات ملی منصوب کند، به عنوان یک نمونه ذکر می کند. امریکن فری پرس در این باره می نویسد: لابی اسرائیل با ممانعت از انتصاب فریمن به بهانه آن که وی گرایشات ضد اسرائیلی دارد، بار دیگر ثابت کرد از رئیس جمهور آمریکا هم قدرتمندتر است. در تلاش بعدی اوباما کوشید چاک هاگل، سناتور جمهوریخواه سابق را به سمت ریاست شورای اطلاعات ملی منصوب کند، اما این بار نیز هاگل به بهانه آن که سابقه ای در حمایت از اسرائیل ندارد، مورد انتقادهای وسیعی قرار گرفت. رابرتز ادامه می دهد: لابی اسرائیل مانع انتصاب هاگل توسط رئیس جمهور اوباما شد. زیرا این فرد نمی خواست در راستای منافع اسرائیل وارد جنگ با ایران شود. همین امر موجب شد تا مورتون کلین، رئیس سازمان صهیونیستی آمریکا، با وی مخالفت کند.

سیاستمدار اسبق آمریکایی توضیح می دهد: ایالات متحده، تنها ابرقدرت دنیا، هیچ صدای مستقلی در امور خاورمیانه ندارد. و قدرت واقعی همچنان در دستان لیبرمن، مهاجر آدمکش، معاون نخست وزیر اسرائیل و وزیر امور خارجه (سابق) این رژیم است. رابرتز می افزاید: این فرد (لیبرمن) سیاست خاورمیانه ای دولت اوباما را کنترل می کند. و حتی اوباما را وادار کرده تا دستورش مبنی بر توقف شهرک سازی های غیرمجاز در سرزمین های اشغالی را لغو کند. معاون وزیر اسبق خزانه داری آمریکا در انتهای مقاله خود با تاکید بر نفوذ رژیم صهیونیستی در آمریکا می نویسد: «ایالات متحده یک کشور نیست، بلکه یک مستعمره است.»

مستعمره فرهنگی

از سوی دیگر آمریکا مستعمره فرهنگی اسرائیل است و شبکه های سیاسی زیادی در آمریکا در دست صهیونیسم است. البته نکته مهم این است که امپراتوری صهیونیست ها در حال ریزش است. شبکه های رسانه ای آنها در حال تزلزل است. نسل جدید دنیا حقایق را در شبکه های صهیونیست ها نمی بینند و از مجاری دیگر و رسانه های جدید اینترنتی جستجو و پیدا می کنند. در حقیقت کنترل آمریکا دست لابی های صهیونیستی است. آنها نظریه آشوب را در دنیا پیگیری می کنند و معتقدند اگر هرج و مرج باشد کنترل ملت ها راحت تر خواهد شد و از این رو مدام دست به تشویش افکار جهانی و آشوب می زنند. آنها خوب می دانند چگونه هرج و مرج ایجاد و آن را اداره کنند.

آنها با استفاده از آثار فرهنگی مثل سینما و تصویر و رسانه مردم را مجاب می کنند که قرار است عده ای شما را بکشند و ناامنی و وحشت ایجاد می کنند و آنها را قانع می سازند این افراد خطرناک هستند. پدیده ایران هراسی و اسلام هراسی در جهان راه انداخته اند. متاسفانه صهیونیست ها قدرتمندترین رسانه ها را برای رسیدن به اهداف و آمالشان در دست دارند و خود آمریکا نیز، از این قضیه احساس خطر می کند. هالیوود ماشین تبلیغات منفی و ایدئولوژی منفی صهیونیست هاست. هالیوود بدون کمک صهیونیست ها نمی تواند کار کند. صهیونیست ها یک بمب قوی و خطرناک دارند و آن قدرت و ابزار رسانه ای آنهاست. صهیونیسم یک سرطان برای دنیاست که با پول، رسانه و مافیای سیاسی خود را به دنیا تحمیل می کند.

تنفر آمریکایی ها از رژیم صهیونیستی

اگرچه لابی های صهیونیستی، پست های کلیدی در ایالات متحده را در چنگ خود دارند اما هم اکنون کاخ سفید زیر فشار افکار عمومی به نوعی وارد منازعه با آنها شده و در این میان موضوع مذاکرات هسته ای ایران به سوژه ای برای تشدید اختلافات تبدیل شده است. در حقیقت، آمریکایی ها دیگر حاضر نیستند به عنوان یک مستعمره، هزینه اقدامات رژیم صهیونیستی از جیب آنها پرداخت شود و همین موضوع موجب تشدید اختلافات آنها شده است. موج تنفر از جنایات ضد بشری رژیم صهیونیستی، علی رغم سانسور شدید رسانه های وابسته در آمریکا قابل لمس است و بسیاری از مالیات دهندگان آمریکایی از این که آنها هزینه های اقدامات ضدبشری اسرائیل را پرداخت کنند ابراز نارضایتی می کنند.